In La machine à écrire, die voluit eigenlijk La machine à écrire et autres sources de tracas heet, volgt de Franse regisseur Nicolas Philibert wederom een aantal personages in de Parijse psychiatrie. Dit keer bezoekt hij ze thuis, waardoor je ze op een andere manier leert kennen.
Na Sur L’ Adamant en Averroès & Rosa Parks is het Philiberts derde film over de Parijse psychiatrie. In dit deel volgt hij een aantal cliënten thuis, en begeleidt doe-het-zelvers naar de huizen van een aantal van hen die plotseling geen raad meer weten met een huishoudelijk probleem, of een kapot apparaat. Tijdens deze bezoekjes leer je de cliënten op een andere manier kennen. Je ziet ze in hun eigen omgeving en hoort over hun hobby’s. Ook krijg je mee hoe ogenschijnlijk gewone spullen van groot belang zijn in hun dagelijks leven.
La machine à écrire is het slotstuk van Philiberts drieluik, maar is ook goed los te zien.