In deze docu ontrafelt Johan Grimonprez (Dial H-I-S-T-O-R-Y, Double Take) de dekolonisatie van Congo. Scherp schetst hij de internationale context van Koude Oorlog, Amerikaanse burgerrechtenbeweging en de Beweging van Niet-Gebonden Landen in de VN, en zoomt dan in op de moord op Congo’s eerste democratische leider Lumumba in 1961 en de directe betrokkenheid van Belgische en Amerikaanse overheden, die het Congolese uranium niet kwijt wilden.
Op 16 februari 1961 bestormen twee jazzmuzikanten, Abbey Lincoln en Max Roach, de VN Veiligheidsraad en protesteren tegen de moord op Patrice Lumumba, de eerste democratisch verkozen premier van Congo. Het is zes maanden na de toelating van zestien nieuwe onafhankelijke Afrikaanse landen tot de VN, een politieke aardbeving die de meerderheid van de stemmen wegschuift van de koloniale Westerse machten. Terwijl Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov uit verontwaardiging met zijn schoen slaat over de medeplichtigheid van de VN aan de omverwerping van Lumumba, zoeken de VS hun toevlucht in de jazz. Bang om het Congolese uranium kwijt te raken, sturen ze muzieklegendes als Louis Armstrong, Nina Simone, Dizzy Gillespie en Duke Ellington naar Afrika om de aandacht af te leiden van de door de CIA gesteunde staatsgreep. Intussen worstelen Armstrong en anderen met een pijnlijk dilemma: hoe kunnen ze een land vertegenwoordigen waar rassensegregatie nog springlevend is?
Soundtrack to a Coup d’État bruist van de energie en is zowel een pijnlijk stukje koloniale geschiedenis als een levendig jazzconcert. Door jazzmuziek te verweven met politieke intriges schetst Johan Grimonprez een krachtig beeld van kolonialisme, racisme en de voortdurende strijd om Congolese grondstoffen. Gecombineerd met een montage die net zo jazzy is als de soundtrack, de Special Jury Award op Sundance en een zegetocht langs vele filmfestivals, maakt het Soundtrack to a Coup d’État tot een van de must-see documentaires van het jaar.